Naar inhoud springen

taofel

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

taofel v (Nederlands: tafel)

Sinneniem
Verbuging

taofele, täöfelke


'n taofel [1] mit steul

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

taofel v /tɒ̀:fəl/

  1. e, meis rechheukig, muibel mit vootstökker, gemèndj veur dinger op te zitten of op te ligke
  2. 'n vaste riej vermeinigvöljigingssomme bestäöndje oet twieë alike getalle
    Kins toe 't täöfelke van zeven al?
  3. 'ne grafiek bestäöndje oet kolommen en rieje veur gegaeves op 'n g'ordendje meneer in te zitte
  4. (euverdrechtelik) 't werm aete det me samen itj
    Dalik steit dae smachlap weer bie ós aan taofel.
Aafbraeking
  • tao-fel
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • ane taofel > aan taofel
  • de kop van 'n taofel: de korte kantj van 'n taofel
    Pap mót ummer ane kop vanne taofel zitte.
  • de taofel greid make: al oppe taofel zitte det me kan gaon aete (Nederlandjs: de tafel dekken)
  • ómme taofel (gaon) zitte: 'nen oetbinjel veur e kónflik of e perbleem perbere te vinje door mitein te gaon kalle
  • mitte vuus oppe taofel houwe: zich hieël kwaod maken euver get
  • Sinterklaos riedj oppe taofel: Sinterklaos zitj inne nach van 5 op 6 dieëtsember zien pekskes oppe taofel.
    Riedj Sinterklaos bie uch oppe taofel of doontj g'r pekskesaovendj?

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif taofel taofele taofelen
IPA /tɒ̀:fəl/ /tɒ̀:fə̽lə/ /tɒ̀:fə̽lən/
dim. sjrif täöfelke täöfelken täöfelkes
IPA /tœ̀:fə̽l̥kə/ /tœ̀:fə̽l̥kən/ /tœ̀:fə̽l̥kəs/ /tœ̀:fə̽l̥kəz/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

bewirk
  • Algemein Gesjreve Limbörgs: taofel


[3]