wilkómme

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

wilkómme /wɪ́l̥kʊ̀mə/

  1. gewins en aangenaam
    Det waas 'n wilkómmen aafwèsseling det v'r nao Frankriek móchte.
Aafbraeking
  • wil-kóm-me
Samestèlling

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif wilkómme
wilkómmene
wilkómmen
wilkómmenen
wilkómme wilkómmen wilkómme wilkómmen wilkómme wilkómmen wilkómme wilkómmen wilkómme wilkómmen
IPA /wɪ́l̥kʊ̀mə/
/wɪ́l̥kʊ̀mə̽nə/
/wɪ́l̥kʊ̀mən/
/wɪ́l̥kʊ̀mə̽nə/
/wɪ́l̥kʊ̀mə/ /wɪ́l̥kʊ̀mən/ /wɪ́l̥kʊ̀mə/ /wɪ́l̥kʊ̀mən/ /wɪ́l̥kʊ̀mə/ /wɪ́l̥kʊ̀mən/ /wɪ́l̥kʊ̀mə/ /wɪ́l̥kʊ̀mən/ /wɪ́l̥kʊ̀mə/ /wɪ́l̥kʊ̀mən/
partitief sjrif
IPA
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) wilkómmes (toe) (wie) wilkómmentj (geer)
IPA /wì: wɪ́l̥kʊ̀məs tú:/ /wì: wɪ́l̥kʊ̀məɲ̊c ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal
(kómparatief)
sjrif
IPA

In anger spraoke[bewirk]

Biewaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

wilkómme /wɪ́l̥kʊ̀mə/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • wil-kóm-me