Naar inhoud springen

wispel

Van Wiktionary

'n wispel

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

wispel v /wɪspel/

  1. (bieëster) Apocrita: e zwart-gael, staekendj vleesvleugelig insek det gèn hómmel, bie of aomezeik is
    Die wispel haet mich nag venienig gestaoke.
Aafbraeking
  • wis-pel
Variaasje
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif wispel wispele wispelen
IPA /wɪspel/ /wɪspe̽le/ /wɪspe̽len/
dim. sjrif wispelke wispelken wispelkes
IPA /wɪspe̽l̥kʲe/ /wɪspe̽l̥kʲen/ /wɪspe̽l̥kʲes/ /wɪspe̽l̥kʲez/

In anger spraoke

[bewirk]