Naar inhoud springen

óngerbraeking

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

óngerbraeking v /ʊ́ŋərbrɛ́:kʲɪŋ ~ ʊ́ŋər'brɛ́:kʲɪŋ/

  1. 'ne korten tied dae bewós wuuert ingelas veur 'n aktiviteit te óngerbraeke
  2. 't tiejelik oetsjeie mit get door 'n ónverhöds gebeure
Aafbraeking
  • óng-er-brae-king
Synoniem
Samestèlling

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif óngerbraeking óngerbraekinge óngerbraekingen
IPA /ʊ́ŋərbrɛ́:kʲɪŋ/ /ʊ́ŋərbrɛ́:kʲɪŋe/ /ʊ́ŋərbrɛ́:kʲɪŋen/
dim. sjrif óngerbraekingske óngerbraekingsken óngerbraekingskes
IPA /ʊ́ŋərbrɛ́:kʲɪ̽ŋ̊skʲe/ /ʊ́ŋərbrɛ́:kʲɪ̽ŋ̊skʲen/ /ʊ́ŋərbrɛ́:kʲɪ̽ŋ̊skʲes/ /ʊ́ŋərbrɛ́:kʲɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

[2]