Naar inhoud springen

óntstaeking

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

óntstaeking v /ʊ́n̥t'stɛ́:kʲɪŋ ~ ʊ́n̥'stɛ́:kʲɪŋ/

  1. 'n plaatselike reaksje van 't waefsel of e liefdeil, gekinmirk door ruuedsigheid, zwölling en pien
  2. 'n óngerdeil womit 'n óntbranjing of ómplóffing toet standj gebrach kan waere
  3. de hanjeling van 't óntstaeke (doon óntbranjen of ómplóffe)
Aafbraeking
  • ónt-stae-king
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif óntstaeking óntstaekinge óntstaekingen
IPA /ʊ́n̥t'stɛ́:kʲɪŋ/ /ʊ́n̥t'stɛ́:kʲɪŋe/ /ʊ́n̥t'stɛ́:kʲɪŋen/
dim. sjrif óntstaekingske óntstaekingsken óntstaekingskes
IPA /ʊ́n̥t'stɛ́:kʲɪ̽ŋ̊skʲe/ /ʊ́n̥t'stɛ́:kʲɪ̽ŋ̊skʲen/ /ʊ́n̥t'stɛ́:kʲɪ̽ŋ̊skʲes/ /ʊ́n̥t'stɛ́:kʲɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

[2]