óntveuring

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

óntveuring v /ʊ́n̥t'v̥ø̀:rɪŋ/

1. 't taenge de wil van 'ne persoean dem mit geweldj of dreiging daovan oet zien eigen ómgaeving eweghaole

Aafbraeking

• ónt-veu-ring

Aafleijinge

• kinjeróntveuring

Samestèlling

• óntveur- + -ing

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	óntveuring		óntveuringe	óntveuringen
	IPA	/ʊ́n̥t'v̥ø̀:rɪŋ/		/ʊ́n̥t'v̥ø̀:rɪŋe/	/ʊ́n̥t'v̥ø̀:rɪŋen/
dim.	sjrif	óntveuringske	óntveuringsken	óntveuringskes
	IPA	/ʊ́n̥t'v̥ø̀:rɪ̽ŋ̊skʲe/	/ʊ́n̥t'v̥ø̀:rɪ̽ŋ̊skʲen/	/ʊ́n̥t'v̥ø̀:rɪ̽ŋ̊skʲes/	/ʊ́n̥t'v̥ø̀:rɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke

• Frans: enlèvement m
• Ieslandjs: brottnám^(is:) ó
• Ingels: abduction^(en:)
• Nederlandjs: ontvoering g
• Pruus: Entführung v
• Zweeds: kidnappning g