ónzeker

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

ónzeker /ʊ́nzé:kʲer/

  1. mit twiefel, mit 'n leger wersjienlikheid, ónbekindj of 't plaats geit höbben of det 't waor is
  2. neet tegooj besjermp taenge gevaor, neet tegooj vasgelag wodoor 't kan loslaote
  3. twiefelendj euver zichzelf
    Dae jóng is hieël ónzeker, meh dae kan det waal es t'r in zichzelf gluif.
Aafbraeking
  • ón-ze-ker
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif ónzekere ónzekeren ónzeker ónzeker ónzeker ónzeker ónzekert
IPA /ʊ́nzé:kʲere/ /ʊ́nzé:kʲeren/ /ʊ́nzé:kʲer/ /ʊ́nzé:kʲer/ /ʊ́nzé:kʲer/ /ʊ́nzé:kʲer/ /ʊ́nzé:kʲer̥t/ /ʊ́nzé:kʲerd/
kómparatief sjrif ónzekerdere ónzekerderen ónzekerder ónzekerder ónzekerder ónzekerder ónzekerdert
IPA /ʊ́nzé:kʲerdərə/ /ʊ́nzé:kʲerdərən/ /ʊ́nzé:kʲerdər/ /ʊ́nzé:kʲerdər/ /ʊ́nzé:kʲerdər/ /ʊ́nzé:kʲerdər/ /ʊ́nzé:kʲerdər̥t/ /ʊ́nzé:kʲerdərd/
superlatief sjrif ónzekerste ónzekersten ónzekerste ónzekerste ónzekerste ónzekerste ónzekerste
IPA /ʊ́nzé:kʲer̥ste/ /ʊ́nzé:kʲer̥sten/ /ʊ́nzé:kʲer̥ste/ /ʊ́nzé:kʲer̥ste/ /ʊ́nzé:kʲer̥ste/ /ʊ́nzé:kʲer̥ste/ /ʊ́nzé:kʲer̥ste/
partitief sjrif ónzekers
IPA /ʊ́nzé:kʲer̥s/ /ʊ́nzé:kʲerz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) ónzekers (toe) (wie) ónzekertj (geer)
IPA /wì: ʊ́nzé:kʲer̥s tú:/ /wì: ʊ́nzé:kʲer̥c ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal
(kómparatief)
sjrif (wie) ónzekerders (toe) (wie) ónzekerdertj (geer)
IPA /wì: ʊ́nzé:kʲerdər̥s tú:/ /wì: ʊ́nzé:kʲerdər̥c ʝ̊é:r/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

[2]

Biewaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

ónzeker /ʊ́nzé:kʲer/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • ón-ze-ker

Verbuging[bewirk]

adverbiaal
radikaal liaison
positief sjrif ónzeker
IPA /ʊ́nzé:kʲer/
kómparatief sjrif ónzekerder
IPA /ʊ́nzé:kʲerdər/
superlatief sjrif ónzekerste
IPA /ʊ́nzé:kʲe̽r̥ste/

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

ónzeker /ʊ́nzé:kʲer/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van ónzekere
  2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van ónzekere
Aafbraeking
  • ón-ze-ker