abessief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

abessief m /abæ̽sif/ (ouch: /abæ̽'sif/)

1. (spraoklieër) 'ne naamval dae aanguuef det get neet dao is (sónger get of -loos)

Raod

De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bieje verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking

• a-bes-sief of ab-es-sief

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	abessief		abessieve	abessieven
	IPA	/abæ̽sif/	/abæ̽siv/	/abæ̽'sive/	/abæ̽'siven/
dim.	sjrif	abessiefke	abessiefken	abessiefkes
	IPA	/abæ̽'sifkʲe/	/abæ̽'sifkʲen/	/abæ̽'sifkʲes/	/abæ̽'sifkʲez/
dat.	sjrif	abessief		abessieve	abessieven
	IPA	/abæ̽sif/	/abæ̽siv/	/abæ̽'sive/	/abæ̽'siven/

In anger spraoke

• Frans: abessif v
• Ieslandjs: fjarverufall^(is:) ó
• Ingels: abessive
• Nederlandjs: abessief g
• Pruus: Abessiv m
• Spaans: abessivo m
• Zweeds: abessiv g of ó