Naar inhoud springen

akkuzatief

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

akkuzatief m /aku̽za̽tif/ (ouch: /aku̽za̽'tif/)

  1. (spraoklieër) de veerdje naamval dae 't liejendj veurwerp of de patiënt aanguuef
Raod

Lèt op! Bakkes sjrief accusatief.

De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bie de verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking
  • ak-ku-za-tief
Aafleijinge

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif akkuzatief akkuzatieveakkuzatieven
IPA /aku̽za̽tif//aku̽za̽tiv/ /aku̽za̽'tive//aku̽za̽'tiven/
dim. sjrif akkuzatiefkeakkuzatiefken akkuzatiefkes
IPA /aku̽za̽'tifkʲe//aku̽za̽'tifkʲen/ /aku̽za̽'tifkʲes//aku̽za̽'tifkʲez/
dat. sjrif akkuzatief akkuzatieveakkuzatieven
IPA /aku̽za̽tif//aku̽za̽tiv/ /aku̽za̽'tive//aku̽za̽'tiven/

In anger spraoke

[bewirk]