allatief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

allatief m /ála̽tif/ (ouch: /ála̽'tif/)

1. (spraoklieër) 'ne naamval dae aanguuef det get inne richting van get anges geit (op get aan)

Raod

De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bie de verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking

• al-la-tief

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	allatief		allatieve	allatieven
	IPA	/ála̽tif/	/ála̽tiv/	/ála̽'tive/	/ála̽'tiven/
dim.	sjrif	allatiefke	allatiefken	allatiefkes
	IPA	/ála̽'tifkʲe/	/ála̽'tifkʲen/	/ála̽'tifkʲes/	/ála̽'tifkʲez/
dat.	sjrif	allatief		allatieve	allatieven
	IPA	/ála̽tif/	/ála̽tiv/	/ála̽'tive/	/ála̽'tiven/

In anger spraoke

• Frans: allatif v
• Ieslandjs: tilgangsfall^(is:) ó
• Ingels: allative
• Nederlandjs: allatief g
• Pruus: Allativ m
• Spaans: allativo m
• Zweeds: allativ g of ó