Naar inhoud springen

apperatief

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

apperatief m /apəra̽'tif/

  1. (aeteswaar) 'n alkeholisch drenkske det me zich veur 't aete pak veuren appetiet mit te vergruuete
Aafbraeking
  • ap-pe-ra-tief

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif apperatief apperatieve apperatieven
IPA /apəra̽'tif/ /apəra̽'tiv/ /apəra̽'tive/ /apəra̽'tiven/
dim. sjrif apperatiefke apperatiefken apperatiefkes
IPA /apəra̽'tifkʲe/ /apəra̽'tifkʲen/ /apəra̽'tifkʲes/ /apəra̽'tifkʲez/
dat. sjrif apperatief apperatieve apperatieven
IPA /apəra̽'tif/ /apəra̽'tiv/ /apəra̽'tive/ /apəra̽'tiven/

In anger spraoke

[bewirk]
bewirk