bögkem

twieë bögkeme [1]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

bögkem m /bœgəm/

1. (aeteswaar) 'ne geruikdjen en gezaten hieëring
2. (euverdrechtelik) emes sónger humor

Aafbraeking

• bögk-em

Aafleijinge

• bögkemekook

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 86.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	bögkem		bögkeme	bögkemen
	IPA	/bœgəm/		/bœgə̽mə/	/bœgə̽mən/
dim.	sjrif	bögkemke	bögkemken	bögkemkes
	IPA	/bœgə̽m̥kə/	/bœgə̽m̥kən/	/bœgə̽m̥kəs/	/bœgə̽m̥kəz/
dat.	sjrif	bögkem		bögkeme	bögkemen
	IPA	/bœgəm/		/bœgə̽mə/	/bœgə̽mən/

In anger spraoke

[1]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: bökkem
• Ingels: red herring
• Nederlandjs: bokking^(nl:) g
• Pruus: Bückling m
• Zweeds: böckling g