brich

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

brich /brɪç/

  1. (ajerwèts) sjerp en sniejendj (gezag van leech)
    Wie ich de zjallezie optroch kwaam mich det zónleech brich oppe ouge.
    Linda haw det wit lake gewassen en wie de zón d'rop sjeen waas det zoea brich des te bao blindj woors.
Aafbraeking
  • brich
Net get anges gesjreve
Kómaaf
  • Verwantj aan 't Ingels: bright "fèl".

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif brichte brichten brichte brich brichte brich brich
IPA /brɪçte/ /brɪçten/ /brɪçte/ /brɪç/ /brɪʝ/ /brɪçte/ /brɪç/ /brɪʝ/ /brɪç/ /brɪʝ/
kómparatief sjrif brichtere brichteren brichter brichter brichter brichter brichtert
IPA /brɪçtərə/ /brɪçtərən/ /brɪçtər/ /brɪçtər/ /brɪçtər/ /brɪçtər/ /brɪçtər̥t/ /brɪçtərd/
superlatief sjrif brichste brichsten brichste brichste brichste brichste brichste
IPA /brɪçste/ /brɪçsten/ /brɪçste/ /brɪçste/ /brɪçste/ /brɪçste/ /brɪçste/
partitief sjrif brichs
IPA /brɪçs/ /brɪʝz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) brichs (toe) (wie) brich (geer)
IPA /wì: brɪçs tú:/ /wì: brɪç ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal
(kómparatief)
sjrif (wie) brichters (toe) (wie) brichtertj (geer)
IPA /wì: brɪçtər̥s tú:/ /wì: brɪçtər̥c ʝ̊é:r/

Biewaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

brich /brɪç/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • brich

Verbuging[bewirk]

adverbiaal
radikaal liaison
positief sjrif brich
IPA /brɪç/ /brɪʝ/
kómparatief sjrif brichter
IPA /brɪchtər/
superlatief sjrif brichste
IPA /brɪçste/