brum

'n brum

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

brum v /brø̀m/

1. (plantje) Cytisus scoparius: 'n plantj oete boeanefemielje (Fabaceae) die grujtj inne vorm van 'ne stroek, gèn däör haet, min blajer haet en goldjgael blome krieg die in truus grujje

Aafbraeking

• brum

Aafleijinge

• Brummeberg

Zagswies

• Brumme staon sierlik in 'ne vaas, meh verslakkere gaer.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 93.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	brum		brumme	brummen
	IPA	/brø̀m/		/brǿmə/	/brǿmən/
dim.	sjrif	brumke	brumken	brumkes
	IPA	/brø̀m̥kə/	/brø̀m̥kən/	/brø̀m̥kəs/	/brø̀m̥kəz/

In anger spraoke

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: bröm

Fins: jänönvihma, jänönpapu Frans: genêt à balais m Ingels: common broom Nederlandjs: brem(nl:) g

Pruus: Besenginster m Spaans: retama negra v, escoba rubia v Zweeds: harris g

Ieslandjs

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

brum ó /prʏ:m/

1. (plantje) knoep (beginsel van e blaad)