plantj

Van Wiktionary

plantje [2] langs de randj vanne stoep

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

plantj v /pl̥áɲ̊c/

  1. (plantje) e waeze det kaoldioxied opnump en zoerstóf aafguuef
  2. (plantje) (specefiek) 'n [1] det besteit oet 'ne stengel en blajer, det zie voor oete aerd haoltj
Aafbraeking
  • plantj
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • in plantjen hanjele: wietplantje verhanjele

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif plantj plantje plantjen
IPA /pl̥áɲ̊c/ /pl̥áɲɟ/ /pl̥áɲ̊cə/ /pl̥áɲ̊cən/
dim. sjrif plentje plentjen plentjes
IPA /pl̥ǽɲ̊ce/ /pl̥ǽɲ̊cen/ /pl̥ǽɲ̊ces/ /pl̥ǽɲ̊cez/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

plantj /pl̥áɲ̊c/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van plantje
  2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van plantje
  3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van plantje
  4. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van plantje
  5. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van plantje
Aafbraeking
  • plantj
Variaasje