boum

'ne boum

Mofers[bewirk]

boum m /bɒ́u̯m/

(plantje) 'n mieëjäörige plantj die gewuuenlik einen of mieëdere verhultje stamme haet
Ba waat druueg waer; dae boum inne hinneren is 't ómhawwe nanneet waerd.
(euverdrechtelik) 'n stang of 'ne staaf, dae is bestump veur mit 't oetinj ónger 'n las te waere gebrach, die door oetubing van krach aan 't anger oetinj de las mót ophöffe
'ne balk of 'nen ómgevalle boum dae deentj veur e paad of 'ne waag aaf te doon sloete

Aaj buim mós se neet verpaote: Aaj luuj mós se neet oete vertroewdje ómgaeving haole.
de bós dore buim haer nimmieë zeen: örges 't euverzich euver verlere doordet 't te väöl is gewore
'ne boum van 'ne kaerel/jóng/miens/vent: wuuertj gezag wen emes hieël breid is geboewdj
De kake valle vanne boum: wuuertj gezag wen hieël heit waer is
Doe kans mich de buim in!
'ne kaerel wie 'ne boum: wuuertj gezag wen emes hieël breid is geboewdj
't Kan neet allemaol vannen hoeage boum: Me kan neet ummer 't bèste van 't bèste höbbe wen de middele bepirk zeen.
Me mót gein aaj boum verzitte: Aaj luuj mós se neet doon verhoeze, daovan gaon zie doead.
't inne boum houwe: wuuertj gezag wen me get neet geluif of wen get neet wersjienlik is, meh toch is gebeurt
Det is e wónjer; ich haw 't inne boum.
Wie ich nag e kindj woor góng ich ummer ane buim hange, próntj wie 'nen aap.

't Oearsprunkelik mieëvaad is "boum" mit stoeattoean; allewiel zaet ederein "buim".

[1]

boum /bɒ̀u̯m/