Naar inhoud springen

buiging

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

buiging v /bœ́i̯ʝɪŋ/

  1. de hanjeling van 't krómb make van get (wie metaal)
  2. de hanjeling van 't zich buige mit 't lief (wie veur respek veur emes te laote zeen)
    Veur eur optraeje verdeentj geer 'n depe buiging!
Aafbraeking
  • bui-ging
Net get anges gesjreve
Samestèlling

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif buiging buiginge buigingen
IPA /bœ́i̯ʝɪŋ/ /bœ́i̯ʝɪŋe/ /bœ́i̯ʝɪŋen/
dim. sjrif buigingske buigingsken buigingskes
IPA /bœ́i̯ʝɪ̽ŋ̊skʲe/ /bœ́i̯ʝɪ̽ŋ̊skʲen/ /bœ́i̯ʝɪ̽ŋ̊skʲes/ /bœ́i̯ʝɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke

[bewirk]

[2]