comitatief
Mofers[bewirk]
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
comitatief m /kó:mi̽ta̽tif/ (ouch: /kó:mi̽ta̽'tif/) ko~mitatief
- (spraoklieër) 'ne naamval dae gezelsjap aanguuef (same mit=)
- Raod
De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bieje verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.
d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.
- Aafbraeking
- co-mi-ta-tief
Verbuging[bewirk]
inkelvaad | mieëvaad | ||||
---|---|---|---|---|---|
radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
nom. | sjrif | comitatief | comitatieve | comitatieven | |
IPA | /kó:mi̽ta̽tif/ | /kó:mi̽ta̽tiv/ | /kó:mi̽ta̽'tive/ | /kó:mi̽ta̽'tiven/ | |
dim. | sjrif | comitatiefke | comitatiefken | comitatiefkes | |
IPA | /kó:mi̽ta̽'tifkʲe/ | /kó:mi̽ta̽'tifkʲen/ | /kó:mi̽ta̽'tifkʲes/ | /kó:mi̽ta̽'tifkʲez/ | |
dat. | sjrif | comitatief | comitatieve | comitatieven | |
IPA | /kó:mi̽ta̽tif/ | /kó:mi̽ta̽tiv/ | /kó:mi̽ta̽'tive/ | /kó:mi̽ta̽'tiven/ |
In anger spraoke[bewirk]
- Ieslandjs: samvistarfall(is:) ó
- Ingels: comitative
- Nederlandjs: comitatief g