dónkel

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

dónkel /dʊ́ŋ̊kəl/

  1. (sterk-verajerd) óngebroekelike vorm van ↑dónker
Raod

Deze vorm huuert me op 't Mofers praktisch nimmieë, meh kump van oearsprónk waal veur in det dialek. Ouchal kump 't van oearsprónk veur in Mofert, allewiel veultj 't neet aan es Mofers, mer es boetedörps. 't Gebroek daovan wuuert aafgeraoje veur 't feit det 't verwarrendj kan zeen veure luuj.

Deze vorm geldj allein veure beteikenis "duuster van kluuer".

Aafbraeking
  • dón-kel
Aafleijinge

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif dónkele dónkelen dónkel dónkel dónkel dónkel dónkelt
IPA /dʊ́ŋ̊kələ/ /dʊ́ŋ̊kələn/ /dʊ́ŋ̊kəl/ /dʊ́ŋ̊kəl/ /dʊ́ŋ̊kəl/ /dʊ́ŋ̊kəl/ /dʊ́ŋ̊kəl̥t/ /dʊ́ŋ̊kəld/
kómparatief sjrif dónkeldere dónkelderen dónkelder dónkelder dónkelder dónkelder dónkeldert
IPA /dʊ́ŋ̊kə̽ldərə/ /dʊ́ŋ̊kə̽ldərən/ /dʊ́ŋ̊kə̽ldər/ /dʊ́ŋ̊kə̽ldər/ /dʊ́ŋ̊kə̽ldər/ /dʊ́ŋ̊kə̽ldər/ /dʊ́ŋ̊kə̽ldər̥t/ /dʊ́ŋ̊kə̽ldərd/
superlatief sjrif dónkelste dónkelsten dónkelste dónkelste dónkelste dónkelste dónkelste
IPA /dʊ́ŋ̊kə̽l̥stə/ /dʊ́ŋ̊kə̽l̥stən/ /dʊ́ŋ̊kə̽l̥stə/ /dʊ́ŋ̊kə̽l̥stə/ /dʊ́ŋ̊kə̽l̥stə/ /dʊ́ŋ̊kə̽l̥stə/ /dʊ́ŋ̊kə̽l̥stə/
partitief sjrif dónkels
IPA /dʊ́ŋ̊kə̽l̥s/ /dʊ́ŋ̊kəlz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) dónkels (toe) (wie) dónkeltj (geer)
IPA /wì: dʊ́ŋ̊kəl̥s tú:/ /wì: dʊ́ŋ̊kəʎ̥c ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal
(kómparatief)
sjrif (wie) dónkelders (toe) (wie) dónkeldertj (geer)
IPA /wì: dʊ́ŋ̊kə̽ldər̥s tú:/ /wì: dʊ́ŋ̊kə̽ldər̥c ʝ̊é:r/

Biewaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

dónkel /dʊ́ŋ̊kəl/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • dón-kel

Verbuging[bewirk]

adverbiaal
radikaal liaison
positief sjrif dónkel
IPA /dʊ́ŋ̊kəl/
kómparatief sjrif dónkelder
IPA /dʊ́ŋ̊kə̽ldər/
superlatief sjrif dónkelste
IPA /dʊ́ŋ̊kə̽l̥stə/