Naar inhoud springen

dörpel

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

dörpel m (Nederlands: dorpel, drempel)

Sinneniem
Verbuging

dörpele, dörpelke


'nen dörpel [1]
'nen dörpel [2]

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

dörpel m /dœ́r̥pel/

  1. (boewkónde) d'n óngerbalk (zowaal steinen of houtere) van e kezien, wie van 'n deur of 'ne raam
    Kiek oet des te neet euver daen dörpel strukels.
  2. (euverdrechtelik) 'n verhuueging oppe waeg veur 't verkieër aaf te remme
  3. (euverdrechtelik) 'n steinen aafsjeijing tössen e steine paad en 't landj, wobie 't landj get hoger ligk es 't paad
    Bao, dao stóng e deil nöttigheid aan daen dörpel langs 't paad.
  4. (euverdrechtelik) get det inne waeg steit
  5. (euverdrechtelik) 'n te behaolen óngergrens
Aafbraeking
  • dör-pel
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 107.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif dörpel dörpele dörpelen
IPA /dœ́r̥pel/ /dœ́r̥pe̽le/ /dœ́r̥pe̽len/
dim. sjrif dörpelke dörpelken dörpelkes
IPA /dœ́r̥pe̽l̥kʲe/ /dœ́r̥pe̽l̥kʲen/ /dœ́r̥pe̽l̥kʲes/ /dœ́r̥pe̽l̥kʲez/
dat. sjrif dörpel dörpele dörpelen
IPA /dœ́r̥pel/ /dœ́r̥pe̽le/ /dœ́r̥pe̽len/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

bewirk
  • Algemein Gesjreve Limbörgs: dörpel


[2]

bewirk


[3]