deponent

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

deponent m /dè:po̽'nǽn̥t/)

  1. (spraoklieër) e wirkwaord det inne liejendje vorm steit, mer 'n bedrievendje beteikenis haet
Aafbraeking
  • de-po-nent

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif deponent deponente deponenten
IPA /dè:po̽'nǽn̥t/ /dè:po̽'nǽnd/ /dè:po̽'nǽn̥te/ /dè:po̽'nǽn̥ten/
dim. sjrif deponentje deponentjen deponentjes
IPA /dè:po̽'nǽn̥ce/ /dè:po̽'nǽn̥cen/ /dè:po̽'nǽn̥ces/ /dè:po̽'nǽn̥cez/
dat. sjrif deponent deponente deponenten
IPA /dè:po̽'nǽn̥t/ /dè:po̽'nǽnd/ /dè:po̽'nǽn̥te/ /dè:po̽'nǽn̥ten/

In anger spraoke[bewirk]