Naar inhoud springen

eechel

Van Wiktionary

'nen eechel [1]

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

eechel m /é:çel/

  1. (bieëster) Erinaceus europaeus: e klei zuigbieës mit stekelen oppe kop en ane rögk, waat zich voortj mit insekte
  2. 'ne verwaegbare versperringsbalk verzeen van iezere pin die aan alskantjen oetstaeke
  3. (euverdrechtelik) get stekelechtigs
Aafbraeking
  • eech-el
Synonieme
Aafleijinge

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif eechel eechele eechelen
IPA /é:çel/ /é:çe̽le/ /é:çe̽len/
dim. sjrif eechelke eechelken eechelkes
IPA /é:çe̽l̥kʲe/ /é:çe̽l̥kʲen/ /é:çe̽l̥kʲes/ /é:çe̽l̥kʲez/
dat. sjrif eechel eechele eechelen
IPA /é:çel/ /é:çe̽le/ /é:çe̽len/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]