epaart

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

epaart /ə'pá:r̥t/

  1. op zichzelf, los of gesjèdj van anger deil
    Zit die hónj mer epaart, went die blieve vechte.
  2. uniek es veurwerp of miens op 'n opmirkelike meneer
  3. (synoniem) anger waord veur vraemb
Raod

Lèt op! Bakkes sjrief allein apaart.

Aafbraeking
  • e-paart
Variaasje
Verwantje wäörd

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif epaarte epaarten epaarte epaart epaarte epaart epaart
IPA /ə'pá:r̥tə/ /ə'pá:r̥tən/ /ə'pá:r̥tə/ /ə'pá:r̥t/ /ə'pá:rd/ /ə'pá:r̥tə/ /ə'pá:r̥t/ /ə'pá:rd/ /ə'pá:r̥t/ /ə'pá:rd/
kómparatief sjrif epaartere epaarteren epaarter epaarter epaarter epaarter epaartert
IPA /ə'pá:r̥tərə/ /ə'pá:r̥tərən/ /ə'pá:r̥tər/ /ə'pá:r̥tər/ /ə'pá:r̥tər/ /ə'pá:r̥tər/ /ə'pá:r̥tər̥t/ /ə'pá:r̥tərd/
superlatief sjrif epaartste epaartsten epaartste epaartste epaartste epaartste epaartste
IPA /ə'pá:r̥tstə/ /ə'pá:r̥tstən/ /ə'pá:r̥tstə/ /ə'pá:r̥tstə/ /ə'pá:r̥tstə/ /ə'pá:r̥tstə/ /ə'pá:r̥tstə/
partitief sjrif epaarts
IPA /ə'pá:r̥ts/ /ə'pá:rdz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) epaarts (toe) (wie) epaartj (geer)
IPA /wì: ə'pá:r̥ts tú:/ /wì: ə'pá:r̥c ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal
(kómparatief)
sjrif (wie) epaarters (toe) (wie) epaartertj (geer)
IPA /wì: ə'pá:r̥tər̥s tú:/ /wì: ə'pá:r̥tər̥c ʝ̊é:r/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

[2]

Biewaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

epaart /ə'pá:r̥t/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • e-paart

Verbuging[bewirk]

adverbiaal
radikaal liaison
positief sjrif epaart
IPA /ə'pá:r̥t/ /ə'pá:rd/
kómparatief sjrif epaarter
IPA /ə'pá:r̥tər/
superlatief sjrif epaarts
IPA /ə'pá:r̥ts/ /ə'pá:rdz/
Raod

Sporadisch wuuert de superlatief epaartste gebroek.

In anger spraoke[bewirk]