ert

erte [1]

erte [2]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

ert v /ær̥t/

1. (plantje) Pisum sativum: 'n eijäörige plantj die toette roewvogelblome behuuert en wovan 't zaod aetbaar es
2. (aeteswaar) d'n aetbare zaod van 'n [1]

Aafbraeking

• ert

Aafleijinge

• ertemoesjel, erteries, ertesop, ertestroek

Verwantje wäörd

• boean, kappesiender, kevere, peul

Zagswies

• Bèstemoder haw ieëren e paar riejen erten innen haof gepaotj staon.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 116.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	ert		erte	erten
	IPA	/ær̥t/	/ærd/	/ær̥te/	/ær̥ten/
dim.	sjrif	ertje	ertjen	ertjes
	IPA	/ær̥ce/	/ær̥cen/	/ær̥ces/	/ær̥cez/

Raod

In ajer Mofers haw 't inkelvaad stoeattoean en 't mieëvaad sleiptoean: e\rt - e~rte.

In anger spraoke

[2]

• Frans: pois m
• Ieslandjs: erta^(is:) v
• Ingels: pea^(en:)
• Nederlandjs: erwt^(nl:) g
• Pruus: Erbse v
• Spaans: guisante m
• Zweeds: ärta g