essief

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

essief m /æsif/ (ouch: /æ'sif/)

1. (spraoklieër) 'ne naamval dae 'n geliekenis aanguuef (wie ..., wen ...)

Raod

De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bieje verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking

• es-sief

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	essief		essieve	essieven
	IPA	/æsif/	/æsiv/	/æ'sive/	/æ'siven/
dim.	sjrif	essiefke	essiefken	essiefkes
	IPA	/æ'sifkʲe/	/æ'sifkʲen/	/æ'sifkʲes/	/æ'sifkʲez/
dat.	sjrif	essief		essieve	essieven
	IPA	/æsif/	/æsiv/	/æ'sive/	/æ'siven/

In anger spraoke

• Ieslandjs: verufall^(is:) ó
• Ingels: essive
• Nederlandjs: essief g