fluit

Van Wiktionary
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

e deil fluite [1]

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

fluit v /fl̥œ́i̯t/

  1. (meziek) e lank, silindervörmig meziekinsterment det klank maak door lóch daodoorhaer te blaoze
  2. (euverdrechtelik) 'n vrouw van lichte zede
  3. (synoniem) (euverdrechtelik) anger waord veur kut
Raod

Dit waord wuuert neet gebroek veur e beerglaas; det is e "piepke".

Aafbraeking
  • fluit
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • op 'n fluit spele: meziek make mit 'n fluit
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 123.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif fluit fluite fluiten
IPA /fl̥œ́i̯t/ /fl̥œ́i̯d/ /fl̥œ́i̯te/ /fl̥œ́i̯ten/
dim. sjrif fluitje fluitjen fluitjes
IPA /fl̥œ́i̯ce/ /fl̥œ́i̯cen/ /fl̥œ́i̯ces/ /fl̥œ́i̯cez/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

fluit /fl̥œ́i̯t/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van fluite
  2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van fluite
Aafbraeking
  • fluit
Net get anges gesjreve