Naar inhoud springen

g'allieerdje

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

g'allieerdje /ɣáli̽'jè:rɟe/

  1. emes dae zich verbónjen haet aan 'ne groep
  2. (euverdrechtelik) (in 't mieëvaad) Ingelandj, Frankriek enne lenjer die zich innen Twieëdje Werreldoorlog dao-aan verbónjen hawwen en taengen 't Pruses vóchte
Raod

Lèt op! Bakkes sjrief geallieerdje.

Aafbraeking
  • g'al-li-eer-dje of ge-al-li-eer-dje
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif g'allieerdje g'allieerdjen g'allieerdje g'allieerdjen
IPA /ɣáli̽'jè:rɟe/ /ɣáli̽'jè:rɟen/ /ɣáli̽'jè:rɟe/ /ɣáli̽'jè:rɟen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif g'allieerdje g'allieerdjen g'allieerdje g'allieerdjen
IPA /ɣáli̽'jè:rɟe/ /ɣáli̽'jè:rɟen/ /ɣáli̽'jè:rɟe/ /ɣáli̽'jè:rɟen/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

bewirk


Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

g'allieerdje /ɣáli̽'jè:rɟe/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van g'allieerdje
Aafbraeking
  • g'al-li-eer-dje of ge-al-li-eer-dje