Naar inhoud springen

grondeling

Van Wiktionary

Nederlandjs

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

grondeling g /'ɣrɔn.də.lɪŋ ~ 'ɣrʊn.də.lɪŋ/

  1. (bieëster) gruntje

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
nom.: grondeling grondelingen
dim.: grondelinkje grondelinkjes