grot
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen

Mofers[bewirk]
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
grot v /ɣrɒt/
- 'n bès groeate, netuurlik-veurkómmendje häöldje die zich gevörmp haet óngere gróndj of inne wandj van 'n klumming (wie 'n rotswandj)
- (euverdrechtelik) e duuster hökske van stein gemaak dore miens, wie veur 'nen hèlge te verieëre
- Aafbraeking
- grot
- Aafleijinge
- Verwantje wäörd
- Vermeljing
- Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 145-146.
Verbuging[bewirk]
inkelvaad | mieëvaad | ||||
---|---|---|---|---|---|
radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
nom. | sjrif | grot | grotte | grotten | |
IPA | /ɣrɒt/ | /ɣrɒd/ | /ɣrɒtə/ | /ɣrɒtən/ | |
dim. | sjrif | grötje | grötjen | grötjes | |
IPA | /ɣrœce/ | /ɣrœcen/ | /ɣrœces/ | /ɣrœcez/ |
In anger spraoke[bewirk]
[1]
- Fins: luola
- Frans: caverne v, grotte v
- Ieslandjs: hellir m
- Ingels: cave(en:), cavern
- Lets: ala(lv:) v
- Nederlandjs: grot g
- Pruus: Höhle v
- Sjinees: 窟(zh:), 屇(zh:)
- Spaans: cueva v, gruta v
- Viëtnamees: động(vi:)
- Zweeds: grotta g
[2]