grot

'n grot [1]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

grot v /ɣrɒt/

1. 'n bès groeate, netuurlik-veurkómmendje häöldje die zich gevörmp haet óngere gróndj of inne wandj van 'n klumming (wie 'n rotswandj)
2. (euverdrechtelik) e duuster hökske van stein gemaak dore miens, wie veur 'nen hèlge te verieëre

Aafbraeking

• grot

Aafleijinge

• grotweuning
• loerdesgrot, mariagrot

Verwantje wäörd

• haol

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 145-146.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	grot		grotte	grotten
	IPA	/ɣrɒt/	/ɣrɒd/	/ɣrɒtə/	/ɣrɒtən/
dim.	sjrif	grötje	grötjen	grötjes
	IPA	/ɣrœce/	/ɣrœcen/	/ɣrœces/	/ɣrœcez/

In anger spraoke

[1]

• Fins: luola
• Frans: caverne v, grotte v
• Ieslandjs: hellir m
• Ingels: cave^(en:), cavern
• Lets: ala^(lv:) v
• Nederlandjs: grot g
• Pruus: Höhle v
• Sjinees: 窟^(zh:), 屇^(zh:)
• Spaans: cueva v, gruta v
• Viëtnamees: động^(vi:)
• Zweeds: grotta g

[2]

• Fins: luola
• Frans: caverne v, grotte v
• Ieslandjs: hellir m
• Ingels: cave^(en:), cavern
• Nederlandjs: grot g
• Pruus: Höhle v
• Spaans: cueva v, gruta v
• Zweeds: grotta g