honing

honing

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

honing m /hó:nɪŋ/

1. (aeteswaar) 'n zeute stóf die door bieje verzameldj wuuert oete nekter van blome, gesjik veur te aete door miense

Raod

't Waord honing haet gei mieëvaad; gebroek daoveur kónstruksjes wie saorten honing of pöt honing.

Aafbraeking

• ho-ning

Aafleijinge

• honingspot, honingsstek

Verwantje wäörd

• bie, maej, nekter

Zagswies

• emes honing ómme móndj smere: emes smeichele
• Drink tich mer 'n werm tas mèlk mit honing d'rin wens te verkaadj bös.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 163.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	honing		—
	IPA	/hó:nɪŋ/		—
dim.	sjrif	heuningske	heuningsken	heuningskes
	IPA	/hǿ:nɪŋ̊skʲe/	/hǿ:nɪŋ̊skʲen/	/hǿ:nɪŋ̊skʲes/	/hǿ:nɪŋ̊skʲez/
dat.	sjrif	honing		—
	IPA	/hó:nɪŋ/		—

In anger spraoke

• Baskisch: ezti^(eu:)
• Fins: hunaja
• Frans: miel^(fr:) m
• Grieks (nuuj): μέλι^(el:) ó
• Ieslandjs: hunang ó
• Ingels: honey^(en:)
• Koreaans: 벌꿀^(ko:)
• Nederlandjs: honing g
• Pruus: Honig m
• Russisch: мёд^(ru:) m
• Slowaaks: med^(sk:) m
• Spaans: miel m
• Zieëws: 'eunienk m
• Zweeds: honung g