illatief
Uiterlijk
Mofers
[bewirk]Zelfstenjig naamwaord
[bewirk]Lemma
[bewirk]illatief m /ɪ́la̽tif/ (ouch: /ɪ́la̽'tif/)
- (spraoklieër) 'ne naamval dae aanguuef 'n bewaeging nao binnen aanguuef ('t hoes in)
- Raod
De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bie de verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.
d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.
- Aafbraeking
- il-la-tief
Verbuging
[bewirk]inkelvaad | mieëvaad | ||||
---|---|---|---|---|---|
radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
nom. | sjrif | illatief | illatieve | illatieven | |
IPA | /ɪ́la̽tif/ | /ɪ́la̽tiv/ | /ɪ́la̽'tive/ | /ɪ́la̽'tiven/ | |
dim. | sjrif | illatiefke | illatiefken | illatiefkes | |
IPA | /ɪ́la̽'tifkʲe/ | /ɪ́la̽'tifkʲen/ | /ɪ́la̽'tifkʲes/ | /ɪ́la̽'tifkʲez/ | |
dat. | sjrif | illatief | illatieve | illatieven | |
IPA | /ɪ́la̽tif/ | /ɪ́la̽tiv/ | /ɪ́la̽'tive/ | /ɪ́la̽'tiven/ |