Naar inhoud springen

kaersplieting

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

kaersplieting v /kʲɛ́:r̥spl̥í:tɪŋ/

  1. (netuurkónde) 'n nucleair reaksje wobie 'n zwaor, ónstabiel atoeamkaer zich deiltj in twieë of mieë lichter kaere, wobie hieël väöl innerzjie vriekump
Aafbraeking
  • kaer-splie-ting
Variaasje
Samestèlling

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif kaersplieting kaersplietinge kaersplietingen
IPA /kʲɛ́:r̥spl̥í:tɪŋ/ /kʲɛ́:r̥spl̥í:tɪŋe/ /kʲɛ́:r̥spl̥í:tɪŋen/
dim. sjrif kaersplietingske kaersplietingsken kaersplietingskes
IPA /kʲɛ́:r̥spl̥í:tɪ̽ŋ̊skʲe/ /kʲɛ́:r̥spl̥í:tɪ̽ŋ̊skʲen/ /kʲɛ́:r̥spl̥í:tɪ̽ŋ̊skʲes/ /kʲɛ́:r̥spl̥í:tɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke

[bewirk]