Naar inhoud springen

kelk

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

kelk v (Nederlands: kelk)

Verbuging

kelke, kelkske


'n kelk [1]
de kelk [2] van 'n klarinet
de kelk [3] van 'n bloom

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

kelk v /kʲǽl̥kʲ/

  1. 'ne groeate metale baeker veur oet te drinke, meis mit 'ne steel, 'ne kómp en 'nen diekke voot en allewiel veural gebroek bie godsdeenstige zake
  2. (meziek) 'n óngerdeil van blaosinstermenten inne vorm van 'n oetinj wo de buus zich keigelvörmig äöpentj, anen angere kantj van wo 't móndjstök zitj, dao wo de tuuen 't insterment verlaote
  3. (plantje) de butelste krans van 'n bloom, meis greun van kluuer, 'nen oetluiper vanne steel
Aafbraeking
  • kelk
Net get anges gesjreve
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • Edere geiselik haet zien eige kelk.
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 181.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif kelk kelkekelken
IPA /kʲǽl̥kʲ//kʲǽlgʲ/ /kʲǽl̥kʲe//kʲǽl̥kʲen/
dim. sjrif kelkskekelksken kelkskes
IPA /kʲǽl̥kskʲe//kʲǽl̥kskʲen/ /kʲǽl̥kskʲes//kʲǽl̥kskʲez/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

bewirk
  • Algemein Gesjreve Limbörgs: kelk

[2]


Nederlandjs

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

kelk g /kɛlk/

  1. kelk

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
nom.: kelkkelken
dim.: kelkjekelkjes