klinkklaor

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

klinkklaor /kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:r/

  1. hieël dudelik, ram klaor
Aafbraeking
  • klink-klaor
Samestèlling
Zagswies
  • klinkklaoren ónzin: euverdudelike kwatsj
    Det is klinkklaoren ónzin det dae d'roet huitj.
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 190, 192.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif klinkklaore klinkklaoren klinkklaor klinkklaor klinkklaor klinkklaor klinkklaort
IPA /kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:rə/ /kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:rən/ /kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:r/ /kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:r/ /kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:r/ /kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:r/ /kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:r̥t/ /kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:rd/
partitief sjrif klinkklaors
IPA /kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:r̥s/ /kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:rz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) klinkklaors (toe) (wie) klinkklaortj (geer)
IPA /wì: kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:r̥s tú:/ /wì: kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:r̥c ʝ̊é:r/

In anger spraoke[bewirk]

Biewaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

klinkklaor /kl̥ɪ́ŋ̊kl̥ɒ̀:r/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • klink-klaor