laef

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

laef m /lɛ̀:f/

  1. (ajerwèts) d'n tied van 't laeve, 't bestaon
  2. (ajerwèts) de meugelikheid róndj te kómme
    Wiezoea dae vanderhandj gegangen is weit ich neet, went in Mofert waas toe ouch good de laef te verdene.
Aafbraeking
  • laef
Verwantje wäörd
Zagswies
  • de laef örges aan/op höbbe: de èrfenis zoea geregeldj höbbe det m'n op bezittinge kan door blieve laeve; dees bezittinge zeen dan eigendóm vanne èrfgename, mer in 't vröchbroek vanne èrfgaevers
  • de laef kónne verdene: zat geldj kónne verdene veur róndj te kómme

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif laef
IPA /lɛ̀:f/ /lɛ̀:v/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif laef
IPA /lɛ̀:f/ /lɛ̀:v/

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

laef /lɛ̀:f/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van laeve
  2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van laeve
  3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van laeve
  4. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van laeve
  5. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van laeve
Aafbraeking
  • laef
Variaasje