naeve

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Veurzitsel[bewirk]

Lemma[bewirk]

naeve /nɛ́:ve/ (liaison: naeven)

  1. ane ziejkantj van
Raod

Veur oearsprónk is dit e keusveurzitsel det zowaal akkuzatief es datief noom.

Aafbraeking
  • nae-ve
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • bie ... naeve:
    1. naeve ... wonendj
    2. bie de naobers van ...
  • die van bie ... naeve: de naobers van ...
    Die van bie ós naeve det zeen 's e slaag apaart.
  • ... van hienaeve / ... van bie ós naeve (mit 'ne veurnaam oppe puntje): ... vanne naobers
  • 't Meiste vèltj naeve dich! = Klaag neet d'reuver des te dore raenge mós gaon.
  • (neet) naeve de deur: (neet) kortbie emes zien hoes
  • get naeve zich höbbe loupe (naodrök op naeve): zich väöl verbele
  • E paerd en e vrouwmis mós se naeve de deur koupe: E paerd en e vrouwmis mós se bie bekindje haole; dan wuuert me neet bedraoge.
  • vlak naeve
  • naeve ... aaf
  • naeve ... op: wuuert gebroek es spraok is van 'n bewaeging, wie loupe, vare, rennen enzowiejer
    Dooch dich stevelen aan es se naeve de baek op geis loupe.
    Ieës fietsjdje mam nag naeve mich op, meh later waas die achtergekómme.
  • d'rnaeven op: daonaeve, daolangs
    De prins zaat oppe ker enne adjedante lepe d'rnaeven op.

In anger spraoke[bewirk]

Biewaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

naeve /nɛ́:ve/ (liaison: naeven)

  1. 't inj missendj
Aafbraeking
  • nae-ve


Eigenaam[bewirk]

Lemma[bewirk]

Naeve /nɛ́:ve/

  1. (femieljenaam) 'ne femieljenaam (Neeven, Neven)
Raod

Wie alle eigename sjrieve v'r "Naeve" mit 'n houflètter.

Aafbraeking
  • Nae-ve
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 35.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif Naeve
IPA /nɛ́:ve/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif Naeve
IPA /nɛ́:ve/



Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

naeve /nɛ́:ve/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van naef
Aafbraeking
  • nae-ve