Naar inhoud springen

plekkendj

Van Wiktionary


Mofers

[bewirk]

Bieveugelik naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

plekkendj /pl̥ækʲeɲɟ/

  1. (neet-lemma) bieveugelik taengewuuerdig deilwaord van plekke
Aafplekking
  • plek-kendj

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif plekkendje plekkendjen plekkendje plekkendj plekkendje plekkendj plekkendj
IPA /pl̥ækʲeɲɟe/ /pl̥ækʲeɲɟen/ /pl̥ækʲeɲɟe/ /pl̥ækʲeɲɟ/ /pl̥ækʲeɲɟe/ /pl̥ækʲeɲɟ/ /pl̥ækʲeɲɟ/
partitief sjrif plekkendjs
IPA /pl̥ækʲeɲ̊ɟ̊s/ /pl̥ækʲeɲɟz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) plekkendjs (toe) (wie) plekkendj (geer)
IPA /wì: pl̥ækʲeɲ̊ɟ̊s tú:/ /wì: pl̥ækʲeɲ̊ɟ̊ ʝ̊é:r/


In anger spraoke

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

plekkendj /pl̥ækʲeɲɟ/

  1. (neet-lemma) taengewuuerdig deilwaord van plekke
Aafplekking
  • plek-kendj
Variaasje