Naar inhoud springen

rouch

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

rouch ó /rɒ̀u̯x/

  1. 'n biejeingeraapdje klóch luuj die same misdaod begaon, veural gezag van jóngere
    Kies dao steit det rouch weer trammelantj te make; die höbben 't veurig jaor ol ein revaasj aangerich oppe rotonde.
Aafbraeking
  • rouch
Kómaaf
  • Oet 't Begoons (?)

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif rouch ruich
IPA /rɒ̀u̯ç/ /rɒ̀u̯ɣ/ /rœ̀i̯ç/ /rœ̀i̯ʝ/
dim. sjrif ruichske ruichsken ruichskes
IPA /rœ̀i̯çskʲe/ /rœ̀i̯çskʲen/ /rœ̀i̯çskʲes/ /rœ̀i̯çskʲez/
dat. sjrif rouch ruich
IPA /rɒ̀u̯ç/ /rɒ̀u̯ɣ/ /rœ̀i̯ç/ /rœ̀i̯ʝ/

In anger spraoke

[bewirk]