Naar inhoud springen

ruiter

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

ruiter m /rœ́i̯ter/

  1. (landjboew) 'n driekentjige stèllaasj gemaak van stekker worop me gemejdj graas lieëtj druuege toet hui
  2. (landjboew) 'ne [1] mit 't graas of 't hui d'rbie, 't graas det op 'ne [1] steit te druuege
    Wieväöl ruiters staon dao te druuege?
Aafbraeking
  • rui-ter
Net get anges gesjreve

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif ruiter ruiters
IPA /rœ́i̯ter/ /rœ́i̯ter̥s/ /rœ́i̯terz/
dim. sjrif ruiterke ruiterken ruiterkes
IPA /rœ́i̯te̽r̥kʲe/ /rœ́i̯te̽r̥kʲen/ /rœ́i̯te̽r̥kʲes/ /rœ́i̯te̽r̥kʲez/
dat. sjrif ruiter ruiters
IPA /rœ́i̯ter/ /rœ́i̯ter̥s/ /rœ́i̯terz/

In anger spraoke

[bewirk]