Naar inhoud springen

sprotel

Van Wiktionary

e jungske mit sprotelen in 't gezich

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

sprotel v /spr̥ò:təl/

  1. (liefdeil) 'n ruuedsig broen verkluuering oppe hoed, óntstange door 'n opeinhuiping van pigment
Aafbraeking
  • spro-tel
Aafleijinge
Zagswies
  • Luuj mit roeaj haor höbbe dökker sprotele.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif sprotel sprotele sprotelen
IPA /spr̥ò:təl/ /spr̥ò:tə̽lə/ /spr̥ò:tə̽lən/
dim. sjrif spreutelke spreutelken spreutelkes
IPA /spr̥ø̀:tə̽l̥kə/ /spr̥ø̀:tə̽l̥kən/ /spr̥ø̀:tə̽l̥kəs/ /spr̥ø̀:tə̽l̥kəz/

In anger spraoke

[bewirk]