Naar inhoud springen

thornversjuving

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

thornversjuving v /tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪŋ/

  1. (spraoklieër) 't percès wobie 'n d ane begin van e waord 'n stumloeaze t wuuertj; historisch kump dit allein veur bie wäörd die vreuger op 'n thorn /þ/ begóste
  2. (spraoklieër) 'n instansje van [1]
Aafbraeking
  • thorn-ver-sju-ving
Samestèlling

Grammaer

[bewirk]

Thornversjuving kump veur wen e, meistens grammatikaal, waord drek wuuertj veuraafgegange door 'ne stumloeaze mitklinker. E veurbeeldj t'r illustraasje is: Waat zaet d'r? det verangertj in Waat zaet t'r?. Dees verangering van 'n d nao 'n t is de thornversjuving en kump historisch oet 't feit det dees d 'ne /ð/-klank wie in 't Ingels weather waas. Deze fricatief (wriefklank) verangerdje, juus wie de fricatieve det op 't Mofers nag ummer doon, in 'ne stumloeaze /þ/-klank wie in 't Ingels think. Naodet de fricatief versjoof nao 'ne plosief (ploefklank) bleef aevel de verstumloeazing bestaon.

Lèt op! Op dees site sjrieve v'r de thornversjuving ummer oet. Pierre Bakkes hèltj aevel meis d'n ónversjaove variant aan.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif thornversjuving thornversjuvinge thornversjuvingen
IPA /tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪŋ/ /tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪŋe/ /tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪŋen/
dim. sjrif thornversjuvingske thornversjuvingsken thornversjuvingskes
IPA /tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪ̽ŋ̊skʲe/ /tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪ̽ŋ̊skʲen/ /tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪ̽ŋ̊skʲes/ /tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪ̽ŋ̊skʲez/