timboektoe

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

timboektoe ó /tɪ́m'buktù:/

  1. 'n plaats die hieël wiedeweg ligk
    Gank toch nao timboektoe; ich waer raadgek van die gezeik!
Aafbraeking
  • tim-boek-toe

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif timboektoe
IPA /tɪ́m'buktù:/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif timboektoe
IPA /tɪ́m'buktù:/