tippel
Mofers[bewirk]
Zelfstenjig naamwaord[bewirk]
Lemma[bewirk]
tippel m /tɪpel/
- 'n puntjvörmige of rónj kwaaj of plek
- Ich zaag allemaol witte tippelen in dae bak, meh die verwoge zich en bleke maje te zeen.
- Aafbraeking
- tip-pel
- Verwantje wäörd
Verbuging[bewirk]
| inkelvaad | mieëvaad | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
| nom. | sjrif | tippel | tippele | tippelen | |
| IPA | /tɪpel/ | /tɪpe̽le/ | /tɪpe̽len/ | ||
| dim. | sjrif | tippelke | tippelken | tippelkes | |
| IPA | /tɪpe̽l̥kʲe/ | /tɪpe̽l̥kʲen/ | /tɪpe̽l̥kʲes/ | /tɪpe̽l̥kʲez/ | |
| dat. | sjrif | tippel | tippele | tippelen | |
| IPA | /tɪpel/ | /tɪpe̽le/ | /tɪpe̽len/ | ||
In anger spraoke[bewirk]
- Frans: tache v
- Ieslandjs: depill(is:) m
- Ingels: spot
- Nederlandjs: vlek g
- Pruus: Punkt m, Fleck m
- Sjinees: 斑(zh:)
- Zweeds: prick g, fläck g
Wirkwaord[bewirk]
Neet-lemma[bewirk]
tippel /tɪpel/
- (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van tippele
- (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van tippele
- Aafbraeking
- tip-pel