Naar inhoud springen

tiran

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

tiran m /tí'ràn/

  1. (pólletiek) 'nen hieërser dae zien mach uutj middels geweldj en ónwillekeurigheid, 'nen hieërser van e sjrikbewindj
  2. (euverdrechtelik) emes dae zien mitmiensen óngerdrök en terroriseert
Aafbraeking
  • ti-ran
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif tiran tirannetirannen
IPA /tí'ràn/ /tí'ránə//tí'ránən/
dim. sjrif tirenketirenken tirenkes
IPA /tí'ræ̀n̥kʲe//tí'ræ̀n̥kʲen/ /tí'ræ̀n̥kʲes//tí'ræ̀n̥kʲez/
dat. sjrif tiran tirannetirannen
IPA /tí'ràn/ /tí'ránə//tí'ránən/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]