toelaoting

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

toelaoting v /tù:lɒ̀:tɪŋ/

  1. de hanjeling van 't toegelaote waere (wie bie 'n opleijing), d'n toestandj det m'n örges toegelaoten of aangenómme wuuert
Aafbraeking
  • toe-lao-ting
Samestèlling

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif toelaoting toelaotinge toelaotingen
IPA /tù:lɒ̀:tɪŋ/ /tù:lɒ̀:tɪŋe/ /tù:lɒ̀:tɪŋen/
dim. sjrif toeläötingske toeläötingsken toeläötingskes
IPA /tù:lœ̀:tɪ̽ŋ̊skʲe/ /tù:lœ̀:tɪ̽ŋ̊skʲen/ /tù:lœ̀:tɪ̽ŋ̊skʲes/ /tù:lœ̀:tɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke[bewirk]