translatief

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

translatief m /trán̥sl̥a̽tif/ (ouch: /trán̥sl̥a̽'tif/)

  1. (spraoklieër) 'ne naamval dae 'n verangering innen toestandj aanguuef
Raod

De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bieje verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking
  • trans-la-tief

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif translatief translatieve translatieven
IPA /trán̥sl̥a̽tif/ /trán̥sl̥a̽tiv/ /trán̥sl̥a̽'tive/ /trán̥sl̥a̽'tiven/
dim. sjrif translatiefke translatiefken translatiefkes
IPA /trán̥sl̥a̽'tifkʲe/ /trán̥sl̥a̽'tifkʲen/ /trán̥sl̥a̽'tifkʲes/ /trán̥sl̥a̽'tifkʲez/
dat. sjrif translatief translatieve translatieven
IPA /trán̥sl̥a̽tif/ /trán̥sl̥a̽tiv/ /trán̥sl̥a̽'tive/ /trán̥sl̥a̽'tiven/

In anger spraoke[bewirk]