wèrf

Van Wiktionary

e wèrf [2]

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

wèrf ó /wè̞r̥f/

  1. 'n plaats wo get geboewdj wuuert
  2. 'n werkplaats wo sjeep geboewdj of rippereerd waere
  3. 'n plaats wo in- en oetgelaje wuuert
  4. (ajerwèts) 'n ónbeboewdj stök gróndj óm 't hoes haer
Aafbraeking
  • wèrf
Net get anges gesjreve
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif wèrf wèrve wèrven
IPA /wè̞r̥f/ /wè̞rv/ /wé̞rve/ /wé̞rven/
dim. sjrif wèrfke wèrfken wèrfkes
IPA /wè̞r̥fkʲe/ /wè̞r̥fkʲen/ /wè̞r̥fkʲes/ /wè̞r̥fkʲez/
dat. sjrif wèrf wèrve wèrven
IPA /wè̞r̥f/ /wè̞rv/ /wé̞rve/ /wé̞rven/

In anger spraoke[bewirk]

[2]