warbel

Van Wiktionary

warbele [2] aan 'ne warbelestroek [1]

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

warbel v /wàrbəl/

  1. (plantje) Vaccinium myrtillus: 'n saort heiplantj die grujtj in aope bus en oppe hei inne vorm van 'ne stroek wo warbele ([2]) aan grujje
  2. (aeteswaar) de klein vröch van 'n [1] waat ónger gebroek wuuert inne spies van flaaj
Aafbraeking
  • war-bel
Synoniem
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif warbel warbele warbelen
IPA /wàrbəl/ /wàrbə̽lə/ /wàrbə̽lən/
dim. sjrif werbelke werbelken werbelkes
IPA /wæ̀rbe̽l̥kʲe/ /wæ̀rbe̽l̥kʲen/ /wæ̀rbe̽l̥kʲes/ /wæ̀rbe̽l̥kʲez/

In anger spraoke[bewirk]

[2]

bewirk