Naar inhoud springen

ès

Van Wiktionary

'n ès van veugel

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

ès ó /e̞s/

  1. (bieëster) 'n ruumdje gemaak door e bieës veur 't oetbrujjen en opbringe van kuke (wie van veugel)
  2. (euverdrechtelik) al jónge die e bieës tegeliekertied gekregen haet
  3. (ajerwèts) de biejein ligkendje akkers van e dörp
Aafbraeking
  • ès
Net get anges gesjreve
Variaasje
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • Doe mós dien eigen ès neet bevoele: Me mót gèn slechte dinger zègken euvere eige femielje.
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 116.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif ès èster
IPA /e̞s/ /e̞z/ /e̞ster/
dim. sjrif èstje
èsjke
èske
èstjen
èsjken
èsken
èstjes
èsjkes
èskes
IPA /e̞ʃ(c)e/
/e̞ʃkʲe/
/e̞skʲe/
/e̞ʃ(c)en/
/e̞ʃkʲen/
/e̞skʲen/
/e̞ʃ(c)es/
/e̞ʃkʲes/
/e̞skʲes/
/e̞ʃ(c)ez/
/e̞ʃkʲez/
/e̞skʲez/
dat. sjrif ès èster
IPA /e̞s/ /e̞z/ /e̞ster/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

[2]