Naar inhoud springen

aafkeur

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

aafkeur m /á:fkǿ:r/

  1. 't geveul det me get óngesjik of óngewins vindj
    Die keke mit aafkeur nao wie det Sjan zaat de deur oet leep.
Aafbraeking
  • aaf-keur
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif aafkeur aafkeureaafkeuren
IPA /á:fkǿ:r/ /á:fkǿ:rə//á:fkǿ:rən/
dim. sjrif aafkeurkeaafkeurken aafkeurkes
IPA /á:fkǿ:r̥kə//á:fkǿ:r̥kən/ /á:fkǿ:r̥kəs//á:fkǿ:r̥kəz/
dat. sjrif aafkeur aafkeureaafkeuren
IPA /á:fkǿ:r/ /á:fkǿ:rə//á:fkǿ:rən/
Raod

d'n Diminutief wuuert neet väöl gebroek.

In anger spraoke

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

aafkeur /á:fkǿ:r/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van keure (in naevezats)
Aafbraeking
  • aaf-keur
Variaasje
  • (in houfzats) keur aaf