aafkeur

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

aafkeur m /á:fkǿ:r/

  1. 't geveul det me get óngesjik of óngewins vindj
    Die keke mit aafkeur nao wie det Sjan zaat de deur oet leep.
Aafbraeking
  • aaf-keur
Verwantje wäörd

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif aafkeur aafkeure aafkeuren
IPA /á:fkǿ:r/ /á:fkǿ:rə/ /á:fkǿ:rən/
dim. sjrif aafkeurke aafkeurken aafkeurkes
IPA /á:fkǿ:r̥kə/ /á:fkǿ:r̥kən/ /á:fkǿ:r̥kəs/ /á:fkǿ:r̥kəz/
dat. sjrif aafkeur aafkeure aafkeuren
IPA /á:fkǿ:r/ /á:fkǿ:rə/ /á:fkǿ:rən/
Raod

d'n Diminutief wuuert neet väöl gebroek.

In anger spraoke[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

aafkeur /á:fkǿ:r/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van keure (in naevezats)
Aafbraeking
  • aaf-keur
Variaasje
  • (in houfzats) keur aaf